Arboretumberaad 13 oktober
In het afgelopen Arboretumberaad hebben we een beroepingscommissie en een nieuwe Doopsgezinde kerkenraad ingesteld. Verderop kun je de namen lezen. Dank voor de grote opkomst; ruim 70 leden en vrienden waren aanwezig (!) en bijna 30 mensen hadden zich afgemeld en een stemmachtiging gegeven, veel vragen zijn beantwoord en opmerkingen meegegeven.
Het was een bijzondere vergadering met 2 punten die niet vaak aan de orde komen en ook wel wat vragen en verwarring oproepen, niet in de laatste plaats bij onszelf als bestuur. Want waarom moeten we nou weer een Doopsgezinde kerkenraad benoemen? Hoe zit het ook alweer met die Vrijzinnigen, die Doopsgezinden en de Arboretumkerk? Met allemaal hun eigen statuten en reglementen?
We zijn er ingedoken en hebben het uitgezocht. En om jullie hierin mee te nemen, nu eerst een korte achtergrond van de Arboretumkerk:
Waar komen we vandaan?
Zoals jullie waarschijnlijk wel weten is de Arboretumkerk een samenwerking tussen de Doopsgezinde Gemeente Wageningen en de Vrijzinnigen Nederland, afdeling Wageningen (vroeger de NPB, de Nederlandse Protestantenbond).
Waarom hebben we dan de stichting Arboretumkerk opgericht?
Naast Doopsgezinde en Vrijzinnige leden kwamen er ook veel belangstellenden, nu vrienden genoemd, die zich thuis voelden in onze gemeenschap en zich ook vaak voor jarenlang verbonden aan onze gemeenschap. Deze belangstellenden hadden alleen geen stemrecht, konden niet mee beslissen over de richting van onze kerk, over wie er in het bestuur moest komen en wie de nieuwe predikant zou worden .
Omdat we als Doopsgezinde en Vrijzinnige gemeente de vrienden belangrijk vinden en hen heel erg waarderen, vinden we het ook belangrijk dat ze input kunnen leveren, dat ze mee kunnen doen, dat ze in het bestuur mee kunnen draaien en mee beslissingen kunnen nemen.
Om dit mogelijk te maken, om de vrienden een grotere rol te geven en ook om de verbondenheid met de Vrijzinnigen en de Doopsgezinden niet te verliezen, hebben we de samenwerkingskerk; de Arboretumkerk, opgericht.
Maar waarom is die dan niet in de plaats gekomen van de Doopsgezinden en de Vrijzinnigen?
Nou, we wilden geen nieuw kerkgenootschap oprichten, er zijn al genoeg afsplitsingen. Nee, we voelen ons thuis bij de Doopsgezinden en de Vrijzinnigen. We voelen ons verbonden met hen. Niet per se met alles en niet per se met iedereen (en dat kan daar ook), maar wel als familie waar je op kunt terugvallen.
En dat doen we ook. Het is misschien niet altijd even duidelijk, maar we krijgen best veel ondersteuning vanuit de Algemene Doopsgezinde Sociëteit (het samenwerkingsverband van alle Nederlandse Doopsgezinde gemeenten), en subsidies van Doopsgezinde en Vrijzinnige fondsen. We krijgen ondersteuning in het jeugdwerk en in het aanstellen van een nieuwe predikant, in het praktische werk dat gedaan moet worden voor de contracten en administratie voor salarissen etcetera.
Om überhaupt een nieuwe predikant te kunnen vinden die bij onze kerk past, die Vrijzinnig is, die de Vrijzinnige theologie, de Doopsgezinde theologie kent en doorleefd heeft, is het belangrijk dat er een seminarie is waar deze predikanten kunnen studeren.
Daarom is het zo belangrijk dat we die verbinding houden met de landelijke Doopsgezinde Broederschap en met Vrijzinnig Nederland.
Alles wat deze kerk, deze mooie kerk maakt, dat zijn natuurlijk de mensen, wij, die dit samen doen. Én de uitgangspunten, de manier waarop wij hier samenleven en -werken en geloven en dat is allemaal gebaseerd op die Doopsgezinde en Vrijzinnige wortels, de vaste grond onder onze voeten en de schouders waarop wij staan van degenen die voor ons gekomen zijn.
En wat maakt dit dan zo bijzonder, zo anders? Let wel, niet beter, maar wel anders waardoor dit allemaal zo bij ons past?
Dat is de theologie van verantwoordelijkheid.
Verantwoordelijkheid voor jezelf, voor je eigen acties, voor je eigen daden, gebaseerd in het geloof. Maar ook de verantwoordelijkheid voor elkaar. Voor elkaar als gemeente, voor elkaar als gemeenschap, voor elkaar als samenleving. Vooral in wat Jezus ook liet zien, dat we er zijn voor de zwakkeren, dat we er zijn voor de mensen in nood.
En de verantwoordelijkheid voor de wereld om ons heen, voor onze omgeving, voor de natuur, voor het milieu, voor het leefklimaat.
Hier hoort natuurlijk ook de de vredesgetuigenis, de vredestheologie bij. Die vaste en stellige overtuiging dat problemen nooit met geweld écht opgelost kunnen worden.
Dat de cyclus van geweld alleen echt kan stoppen met een hart in vrede. Het werkelijk willen zien dat de ander, hoe anders dan ook, toch net als jij een kind van deze aarde, een kind van deze schepping is. Dit alles zit ingebakken in de kern van dat Doopsgezinde en dat Vrijzinnige.
Daarnaast is de vrijheid ook van wezenlijk belang.
De vrijheid om zelf te bepalen of je gedoopt wilt worden, als volwassene, bewúst. De vrijheid om je eigen geloof vorm te geven, om je eigen belijdenis te schrijven. Om zelf te bepalen en aan te geven: dit is wat ik geloof, dit is waar ik voor sta, dit is waar ik voor kies én dit is waar ik me bij aan wil sluiten. En zo jouw geloof in te voegen in de gemeente en daarmee bij te dragen aan het rijke geloofsleven, wat we hier binnen deze gemeente, en binnen alle Doopsgezinde en alle Vrijzinnige gemeenten, terugvinden.
En daar raken we meteen aan nog iets: bewust zijn. Bewust van je woorden, wat die voor impact hebben. Bewust ook van je daden, wat die voor invloed hebben op de wereld rondom je. Wat jij doet maakt uit, jij maakt een verschil. En dat je geloof en je overtuigingen; je keuzes, je daden, je woorden en zelfs je gedachten inspireren.
En dit alles is al zo heel lang geleden kernachtig samengevat in die tegeltjeswijsheid, dat wandbord:
Dopen wat mondig is, spreken wat bondig is,
vrij in het christelijk geloven, daden gaan woorden te boven.
En omdat ik allang niet meer bondig ben, zal ik dit stuk achtergrond hier ook bij laten.
Maar dit is wel wat we delen met andere Doopsgezinden en Vrijzinnigen. Waarom we bij hen horen en bij willen blijven horen.
Dit is de lange introductie waarom we niet alleen de Arboretumkerk zijn, maar ook nog steeds de Doopsgezinde Gemeente Wageningen en omstreken en Vrijzinnig Nederland afdeling Wageningen. En waarom het belangrijk is dat we dat blijven en dat er dus ook nog steeds nieuwe mensen lid worden van deze twee gemeenschappen. Omdat zij de basis vormen waar wij vandaan komen, waar wij voor staan en waar we mee verbonden zijn.
Waar staan we nu?
Officieel is het dus nog steeds zo dat het bestuur van de Arboretumkerk een afvaardiging is van de kerkenraad van de Doopsgezinden en het bestuur van de Vrijzinnigen, aangevuld met vrienden.
In de praktijk is dit onderscheid natuurlijk helemaal niet zo zichtbaar, maar er moet dus wel geregeld en goed vastgelegd zijn dát er een Doopsgezinde kerkenraad en een Vrijzinnig bestuur is. Bijvoorbeeld om offertes voor het onderhoud van het gebouw te mogen tekenen en een predikant te kunnen aannemen.
Ook financieel: de stichting Arboretumkerk heeft bijvoorbeeld geen vermogen. Het vermogen en de (beperkte) reserves zitten bij de Vrijzinnigen en de Doopsgezinden. De gebouwen zijn bijvoorbeeld van de Doopsgezinden, het aanstellen van de predikant gebeurt ook via de Doopsgezinden. Ook voor de anbi status is dit van belang, waardoor jullie je giften aan deze kerk af kunnen trekken van de belasting. En je, als je bijvoorbeeld €1000 per jaar geeft, je wel 300 tot €400 terug kunt krijgen van de belastingdienst.
Zo zijn er dus verschillende reden waarom we Doopsgezind, Vrijzinnig en de Arboretumkerk zijn én waarom het belangrijk is dat er naast het Stichtingsbestuur van de Arboretumkerk ook een Doopsgezinde kerkenraad en een bestuur van de Vrijzinnigen is, en dat dat goed vastgelegd is.
En dan nu: waar gaan we naartoe?
We staan op een bijzonder punt voor onze gemeente, we gaan een nieuwe predikant beroepen en dat is best bepalend voor de uitstraling van de gemeente en voor de richting die we op gaan. Natuurlijk bepalen we als gemeente zelf de koers maar het is ontegenzeggelijk waar dat een predikant daar echt wel zijn of haar stempel op drukt.
En omdat dit zo’n belangrijke zoektocht en zo’n belangrijke beslissing is, hebben we met heel veel zorg een beroepingscommissie samengesteld. We zijn ook heel blij met de mensen die uiteindelijk ja gezegd hebben om dit proces in te gaan. We hebben Doopsgezinde leden, we hebben Vrijzinnige leden, we hebben vrienden én we hebben vrienden die sterk aan het overwegen zijn om lid te worden van de Doopsgezinden of van de Vrijzinnigen. We hebben een mooie man-vrouwverdeling en we hebben een mooie leeftijdsverdeling: we hebben 2 zeventigers, 2 zestigers, 2 vijftigers, 2 veertigers, 2 dertigers en één twintiger! Dit zijn ze:
- Dieneke de Groot DG – bestuur
- Hans Helder VN
- José Kok VN
- Maarten Oldenhof vriend
- Marion Schimmel DG
- Marloes van Splunter vriend
- Rebecca v.d. Beek vriend
- Sipke Durksz DG – bestuur
- Wim van Eck vriend
- Esther van Hoeve vriend – adviseur
- Welmoed Brouwer jongerenwerk – adviseur
Heel veel succes voor de beroepingscommissie. De eerste vergadering is gepland en ze zal de gemeente op de hoogte houden van de vorderingen via de nieuwsbrief en tweeklank.
Daarnaast is er in het Arboretumberaad ook een nieuwe Doopsgezinde kerkenraad benoemd:
- Sipke G. Durksz voorzitter
- Marga Geut – Kamerman secretaris
- Dieneke de Groot penningmeester
- Annemiek Dümmer Burggraaf lid
- Gert-Jan Veldwisch vriend – lid